رمل های سوزان و داغ فکه از فریاد غربت گلها ساکتند. از فکه که برگشتم ....خودم رو جاگذاشتم.... 

..... بگذار با تکرار همین دلنوشته های ساده سر کنم.  بگذار سبد خنده های تو از آوار گریه های من بوی باران بگیرد. آخر برای تو چه فرق میکند؟ گرمی نوشته هایم از داغی رمل های فکه و عطر گل ها  آخر کسی چه

میفهمد........