کیمیاگران معتقد بودند که در عالم ماده ای وجود دارد بنام اکسیر یا کیمیا که میتواند ماده ای را به ماده دیگر تبدیل کند

 ،قرنها به دنبال ان میگشتند . شعرا این را استخدام کردندو گفتند آن اکسیر واقعی که نیروی تبدیل دارد عشق و محبت

 است ،زیرا عشق است که میتواند قلب ماهیت کند . عشق مطلقا اکسیر است و خاصیت کیمیا دارد ،یعنی فلزی را به فلز

دیگر تبدیل میکند . مردم هم فلزات مختلفی هستند :از جمله آثار عشق در انسان نیرو و قدرت است . عشق و محبت جبان

 را شجاع میکند .سنگین و تنبل را چالاک و زرنگ میکند و حتی از کودن تیز هوش میسازد ،عشق است که از بخیل بخشنده و از

 کم طاقت و ناشکیبا متحمل و شکیبا میسازد .عشق نفس را تکمیل و استعدادات حیرت انگیز باطنی را ظاهر می سازد ....

علاقه به شخص یا شیئ وقتی که به اوج شدت برسد به طوری که وجود انسان را مسخر کند و حاکم مطلق

وجود او گردد عشق نامیده میشود . عشق ،اوج علاقه و احساسات است .مثل اوج علاقه و احساسات ما به

علی و خاندان علی ،اما، اما آیا عشق و علاقه به اولیا و دوستی نیکان ،خود هدف است یاوسیله ای برای

 تهذیب نفس و اصلاح اخلاق و کسب فضایل و سجایای انسانی ؟

                                                                نکته ای کوتاه از جاذبه و دافعه علی (ع)

                                                                                   اثر استادشهید مرتضی  مطهری