چندی پیش دریکی ازسایتهای خبری گزارشی دیدم از همجنسگرایان ایران . در این گزارش  که از کانال سی بی سی کانادا پخش شده است خبرنگار ابتدا با یک ایرانی مقیم کانادا که فردی همجنس باز است همراه می شود و با او درخصوص زندگی همجنسگرایان درایران گفتگو می کند ارشیا از فعالیتهای خود و دوستانش درفضای مجازی سخن می گوید و مدعی می شود که سازمان انها فعالیت گسترده ای درخارج و داخل ایران دارد در ادامه خبرنگار به تهران می اید و بامانی که خود را دبیر بهداشتی سازمان همجنسگرایان ایران معرفی می کند گفتگو می کند گزارشگر با مانی همراه می شود ودرخیابان ،تاکسی،کافی شاپ وخانه با او ودوستانش گفتگو می کند وچنین وانمود می کند که نه تنها همجنسگراها در ایران وجود دارند بلکه تعداد انها بیش ازهزاران نفر می باشد
اینها را گفتم که به یکی از ترفندهای رسانه ای که معمولا رسانه های غربی در تولید گزارشهای خود به خوبی از ان بهره می جویند اشاره ای داشته باشم و ان مستند سازی در گزارش است
در این ترفند گزارشگر با شخص یا فرد خاصی همراه می شود و زندگی اورا به تصویر می کشد و اینگونه وانمود می کند که این فرد نمونه کوچکی از این جامعه است و چه بسیار از همین افرادی که در این جامعه وجود دارد
گزارشهای کریستین امانپور نمونه های خوبی برای ترفند مستند سازی هستندبه عنوان مثال امانپور در مستند گزارش فقر در ایران و رابطه ان با دولت  با علی، پدر خانواده فقیری در بندرعباس اشنا می شود که درخیابان داخل ماشین و حتی منزلش می رود و فقر و بیچارگی او و نارضایتی اش از نظام را به تصویر می کشد و در نهایت دنبال تعمیم این نمونه به کل جامعه ایران است

                             عکسهایی از گزارش فقر در ایران و رابطه آن با دولت
در گزارش پایان عصر انقلاب نیز کریستین امانپور با دختری که در پارتی های شبانه شرکت می کند و در پی ازادی بی حد وحصر و در واقع بی بندوباری است همراه می شود تا نشان دهدکه جامعه ایران پر است از جوانان نسل سومی که دیگر نه تنها ارمانهای انقلا ب را ندارند بلکه به دنبال ازادیهای بی قید و بند هستند و این یعنی پایان عصر انقلاب .
به هرحال ترفندهایی مانند ترفند مستند سازی در گزارشهااست که مخاطبان را مسحور خود می کند و تاثیری عمیق بر افکار عمومی جهانیان می گذارد