امیر المؤمنین علی (علیه السلام) در دعای مکارم الاخلاق این مهارتها
را به ما تذکر می دهند و سفارش میکنند که یک شخصیت سالم در جامعه باید داری 25 خصوصیت ذیر باشد:
آن شخص سالم
1-در همه جنبههای زندگیش توانایی مرموز در خلاقیت دارد. چرا
مرموز یعنی اینکه در ظاهر به نظر می رسد که او خالق است و این جنبهها را برای خود خلق میکند.
2-تقریباً همه چیز زندگیاش را دوست دارد((نمک زندگیش را دوست دارد ،
گریه زندگیاش را دوست دارد، خنده زندگیاش را دوست دارد، دیوار خونش رو دوست داردو...))
اگر به جانبازان جنگ تحمیلی آسمانی ها نگوییم، چه بگوییم؟
مگر با وجود غارت مسکنی که حق آنهاست ـ از سوی برخی مدیران نور
چشمی سازمان امور جانبازان ـ آنها باز در زمین مأوایی دارند که به آنها بگوئیم نه تو آسمانی نیستی (!)
جایگاه اجتماعی آنها کجاست؟
آیا درست است که بودجه 5 میلیاردی این افراد که به هیچ جایشان هم نمیرسد به دلیل شهید
نشدن و داشتن یادگارهایی از جنگ مثل عوارض شیمیایی، ترکش ، موج گرفتگی میان برخی
مسئولان نورچشمی همانند گوش قربانی توزیع شود
آسمانیها را روی زمین ملاقات کن
همین نزدیکی ها، در کنار دیوارهای سنگی و برجهای سر به فلک کشیده و
سلطه زندگی که معرفت و معنویت را زیر چرخ دندههای خود خرد میکند،
صدای بیداردلان و عاشقان حسین(ع) و ابالفضلهای زمانه به گوش جان نمیرسد؛ در
آسمان نیستند مانده اند تا شاید خجالت بکشیم و از خود بپرسیم بعد از شهدا چه کردیم ؟
پرده را کمی کنار بزن تا از نور صفای باطنی آنها بهرهمند و
با باران صفای آنها روح و جانت را جلا دهی.
هرچه از ایستادگی 8 سال دفاع مقدس از این خاطرات دورمیشویم شنیدن مطالبی چون
جانبازی در روز جانباز سیلی خورد؛ جانبازی در روز جانباز دق کرد، خانواده جانباز شیمیایی...
خیابان نشین شد و حتی فراخوانی چنین عزیزانی به دوره سربازی و 100 البته کوتاهی بنیاد شهید
و جانبازان در حل مشکل این افراد تازه و غریب و خبر نیست.
خلاصه می کنم؛ می خواستم این گزارش را در روز جانباز بنویسم. اما گذاشتم تا
هیاهوی تجلیل از جانبازان در این ایام بخوابد
روزهایی که همه به یاد جانبازان و ایثارگران میافتیم. مسئولین با ارائه آمار از خدمات دهی مناسب می گویند
و ما هم تازه یادمان می آید که باید قدردان آنها باشیم.
براستی عجیب آدمهایی هستیم!
همیشه پاره ای از حرف های من باتوست
همیشه دست نیازم، خدای من با توست
من از دریچه شب های قدر لبریزم
ولی گشودن زنجیر پای من با توست
مرا ببر به تماشای باغ های بزرگ
به قصه های رفیعی که جای من باتوست
نه من توأم، نه تو من، هم تو در منی، هم من.
که ابتدای من و انتهای من با توست.
همینکه از تو بگویم برای من کافیست.
همینکه پاره ای از حرف های من با توست
یادم هست اول دبیرستان یه مطلبی تو کتابمان نوشته بود که بعد از این
که در یک حمله خلخال را از پای یک زن یهودی کشیده بودند حضرت علی (ع) فرموده
بودند که جا دارد که آدمی از این غصه بمیرد.
حالا چرا زنده ایم؟
زنده ایم تا ببینیم که در وزارت آموزش و پرورش به رسول الله اهانت می کنند؟
زنده ایم تا ببینیم در نشریات هم به پیامبر (ص) هم امام علی(ع) هم به امام مهدی(عج) هم به ولی فقیه اهانت کنند.؟
زنده ایم تا ببینیم چادر را از سر دختر دانشجوی با عفتمان بردارند؟
آهای آقایون دانشجو برای چه زنده اید؟
آهای آقایون قوه قضائیه چرا زنده اید؟
آهای دانشجو برای چه زنده ای؟
آهای آقای شاهرودی چرا زنده ای؟
آهای مراجع چرا از این غصه دق نکرده اید؟
آهای وزارت اطلاعاتی ها چرا زنده اید؟
آهای آقای محسنی اژه ای چرا زنده ای؟
آهای من بدبخت چرا زنده ام؟
شما چرا زنده اید؟
لاغر.پوستی بر استخوان.دستانش هر از گاهی می لرزد.دستانی که نوشته ای
در برابر چشمان عابران نگاه داشته بود.همه آنهایی که از جلوی بانک می گذشتند
،برای لحظه ای کنجکاو،به مرد زل می زدند.
با دیدن این عکس تمام بدنم لرزید. من بارها و بارها اعدام
مجرمین را از نزدیک دیده ام ولی هیچ احساسی به من دست نداد ولی
دیدن این عکس که در آن دخترک معصومی اعدام دو جانی را از نزدیک
نگاه می کرد افکارم را به هم ریخت. به راستی والدین این کودک چقدر
باید بی فکر و بی فرهنگ باشند که همراه کودکشان برای
تماشای اعدام دو قاتل بیایند. آیا برای این خانواده مشاهده جان دادن
انسانها یک تفریح است. این کودک که با دیدن اعدام دو انسان در ذهنش
چه چیزی باقی خواهد ماند. آیا نباید نسبت به آینده این کودک نگران شد؟
آیا این مصداق شکنجه و کودک آزاری نیست؟
این عکس توسط عکاس رویترز در لحظه اعدام گرفته شده است.
تنها نصف آنچه که میدانیم، مینویسیم
تنها نصف آنچه که مینویسیم، منتشر میشود
تنها نصف آنچه که منتشر میشود، فروخته میشود
تنها نصف آنچه که خریداری میشود، خوانده میشود
تنها نصف آنچه که خوانده میشود، قابل فهم است
اما ...
به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا)، رهبر فرزانهی انقلاب در
حاشیه افتتاح ساختمان جدید پژوهشکده رویان جهاد دانشگاهی، با حضور
در نمایشگاه توانمندیهای جهاددانشگاهی و غرفه خبرگزاری قرآنی ایران در
آیا او نهای که به قول امروزیها نونشون تو روغنه
به حجاب اهمیت نمی دن
یا اونهای که بیچاره فقیرن چون نمی تونن
سر و لباس مناسبی داشته باشند
خودشون رو زیر چادر مخفی میکنند
خودتون قضاوت کنید
یعنی اینقدر پول بی ارزشه
پس چرا یه عدهای برای این شئی دست خودشون رو برای
اندکی دراز می کنند.
.: Weblog Themes By Pichak :.